Hüzün Sokağı
Nasılsın, görüşmeyeli yıllar oldu değil mi. Neler değişti, sen değiştin mi. Aynı sokakta yaşıyoruz aslında. Sokağımızın sakinleri de yerli yerinde. Hayal kırıklıkları, özlem, pişmanlık… Hüzün sokağından kış kalkmıyor ne zamandır. Yapraklar duyguların ağırlığıyla yere düşmüş. Hani bizim taşıyamadığımız yüklenemediğimiz duygular vardı ya, onlar işte. Doğru ya sözde kocaman olan yüreklerimizin üstlenemedikleri duyguları onlar nasıl taşısın. Yerde rüzgarı bekliyorlar. İzlerini oradan silecek bir rüzgar. Aksi gibi esmiyor işte. Estiremiyoruz. Rüzgardan gayrısı da silemez onları. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurlar onları alıp götürmek yerine oldukları yerde kalıcılaştırıyor. Yağan kar da nafile.Hala kararlı mısın bu sokaktan taşınmamaya.Kışı iliklerine kadar hissetmeye kararlı mısın.Kaldıramayacaksın hatıralarımızı,onlara yazık etmenin verdiği pişmanlığın altında kalabilecek misin.Sen kalmayı seçtin.Ben ne yaptım anlatayım.Oturup birlikte müzik dinlediğimiz kaldırım taşının altına gömdüm seni.Taş attığımda baktığın pencerenin arkasına gömdüm.Her salı gidip kurdele bağladığımız ağacın altına gömdüm.En güzel anıları ölümsüzleştirdiğimiz fotoğraf albümünün en arkasına gömdüm…Son olarak da kayalıklara oturup seyrettiğimiz serin deniz sularına gömdüm.Neden son olarak oraya gömdüm biliyor musun.Çünkü birlikte oturduğumuz kayalıklardan az sonra ben de geleceğim yanına.Ama sen manen gömüldüğün için ileriye dönük işler yap.
Güle güle.İnatla sadık kaldığımız Hüzün Sokağımıza iyi bak.Sokak sakinlerine iyi davran.Bundan sonra senin yanında sadece onlar olacak.Gördüm.Kardelen çiçeği açmış kapının önünde.Bu kar kış senin hatıraların.O çiçek ise umutların.Ne bu kar kış kalkacak ne de o çiçek solacak.
0 Yorumlar