Sarı Papatyam (şiir) - Servan Erdinç

Sarı Papatyam 

Gözü yaşlı dertlerimin papatya yüzü
Bugün senin için gülümsüyor güneş
Sen manasız hayatımın kınalı yapıncağı
Tuttun adam ettin evimi barkımı
Yüzüm tuttu elinden tebessümlerin
İsmini yazdım ırmakların üstüne
Her damlasında sarı papatyamsın

İzin ver çalsın kaldırımlar, oynasın sokaklar
Kulağı yırtılana dek şu dost gökyüzünün
Duysun içimdeki aşkın ömre bedel sultanını
Gözlerin çoşkun denizler gibi alır beni
Savrulur kalbim cennetten cennete
Saçların benim sımsıcak bir duaya teslimiyetim
Zerafetin en mukaddes şarkısı var her telinde

Kadınım, sevdikçe daha çok sevdiğim
Hasretiyle bulutlarla birlikte gürül gürül aktığım
Artık nasıl müsterih olsun efil akan kanım
Ben şimdi rüzgârlardan hafif bir sevdalıyım
Yalnız sana, ölürcesine, gururla
Yedi kıtamsın, kelebek dolu dünyamsın, ruhumsun

Seninle aynı gökyüzünün altında yaşamak
Allah tarafından alnıma yazılan en güzel şiirdir
İstersen bir nefeslik bile sevme beni
Gücenmem darılmam sensiz çağlayan akşamlara
Sen gülümsemeyi koparma afraze gözbebeklerinden
Ben kırk yılda bir, gülümsemelerle tanışmaya razıyım

Bütün rujların kıskandığı dudak sensin
Bütün ayakkabıların kıskandığı ayaklar sensin
Bütün kadınların kıskandığı şiir sensin
Artık ellerim daha mesut seviyor dalları
Sen beni bizar bir ömürden alıp yaşamaya davet ettin
Kentin en kalabalık caddeleri deli diye bakarken bana
Şiirler okurum, güzelliğine selâm söylesinler diye