Mevsimlerin geliş gidişlerinde saklıdır duygular. Bir şehrin ortasında duran yalnızlığın içinde saklıdır hüzün. Mütemadiyen sevgisizlik hakimdir gülün yapraklarında. İçtiğin bir bardak su huzur vermez artık. Yastığının sıcak tarafı üşütür seni. Öyle bir yokluk çekersin ki varlığının içinde artık her şey beyhudedir. Ruhunu teslim edersin dünya toprağına. Uçup gider bu diyardan duyguların. O kadar hiçsindir ki bu dünya aleminde kalabalıklar arasında kalmaz izin.
Ruhuna işleyen müziğin huzur veren notalarında dans eder bedenler ve o anda kelebekler konar omuzlara. Gülümseyen yüzler çıkan fırtınaların ardından solan kalplere bırakır yerini. Kalbinin en ücrasında saklanır ve unutulur yeminler. Kök salmış acıların sonunda edilen vedalar anlamını yitirir zamanla ve zambaklar çıkar meydana. Akbabalar dolaşır üstümüzde ve biz yine girmeyiz o toprağa. Krizantem ekilir ruhumuza ve içimizde filiznenen ölüm beslerken öldürür bizi.
0 Yorumlar