BEYAN-İRFAN MURAT YAKAN

 
Beyan
 
Varlıktan öte sancırken kara etlerim
Heyûlâya sarılmış binbir gevher gördüm
 
Kabus çökerken üstüme, dirildi bir daha mahşer
Çiçek dahi gölgeyle muvâzî, zoraki felç eder
 
Ufkundayken hayatın, düşüverdi yıldız içime
Fidanlar ağlıyor, kan kırmızı yağıyor, hazan ölü
 
Eflatun giryân, boynumda bu arif urgan
Tebessüm de arza götürür, kürar içinde kan
 
Varoluş kederli bedende yâhut mihman ölümde mi? 
Yedi katlı dergâhtan mı kovdular fevkalbeşeri?