Tâhir
Heyhat! Bir
garibe bedendi şu toprağa gömülen.
Dağlardan
bir dağdı cihanda canavarlar titreten.
Yaşarken
içtik elem şarabını gün mü gördü yüzümüz?
Soluklarken
bedeni defneder pervasız hüznümüz.
Hangi diyar
şimdi pür saray şu hâksar cenazeye,
Çizilecek
işte derin kuyuya kazma kürekle.
Geceler
kadar bâkirdi, uzaktı hep nahoş elden.
Çıkarken son
nefes mumlar öldü âh u kederden.
Eyvah! Dünya
malı sığar mı el kadar kabire?
Geriye
kalandır bize bir mermer, bir katre girye.
0 Yorumlar