HOŞÇA KALAMAYAN ŞEHİR
Kanatlarından
bihaber kuşlar, gökyüzü mavisiz sabahlar,
Güneş buz
kesti diye ağlar,
Sen gittin
diye değil.
Bulutlar
yağmurla bozuşmuş, ağaçlar kökünü kurutmuş,
Dünya
dönmeyi unutmuş,
Sen gittin
diye değil.
Aşıkların
umudu evvelden az, maşukların sesi yürekten çıkmaz,
Bin dert
olur da bin deva bulunmaz,
Sen gittin
diye değil.
İlaçlar
etkisini yitirir, tabipler ümidi kestirir,
Sokaklar beş
parasız sefil,
Sen gittin
diye değil.
Sen, gittin
diye değil; sen, gittin diye değil,
Bir hoşça
kal bile demedin ya, hoşça kalamadı bu şehir.
0 Yorumlar